Türkiye’nin kıyıları en uzun, tarihsel ve doğal zenginlikleriyle göz kamaştıran ili Muğla ve İlçelerine ilişkin yazılacak çok şey var kuşkusuz.

Son iki yılda ortaya çıkan gelişmelerin yüklediği olumsuzlukları dikkate almadan, salt eleştirmek için değil, Muğla’nın geleceğini korumak adına yapılabilecekleri özetlemek, daha doğru bir yaklaşım olacak.

Muğla da ülkenin diğer illeri gibi Ankara’da toplanmış yetkilerin, yerel yönetimlerde AKP dışındaki partileri, -özellikle CHP’yi- bezdirmek adına kullanılmasından hayli olumsuz etkileniyor.

Geride bıraktığımız temmuz ayı sonlarında yürürlüğe giren değişiklikle; yiyecek-içecek ve konaklama hizmeti sunan bütün işletmeleri belgelendirme yetkisi, Ankara’ya-Kültür ve Turizm Bakanlığı- devredildi. Böylece belediyelerin ruhsat gelirlerine el konulması bir yana, denetim yapmaları da pratikte engellenmiş oldu.

Anayasal bir hak olan kıyılardan yararlanma olanağı gerçekte ortadan kaldırıldı. Ankara’dan verilen kararlarla, ticari kullanıma açılan kıyılardan denize girmek orta gelir grubunun bütçesinin kaldırmayacağı boyutlarda harcama gerektiriyor.

Özellikle yiyecek-içecek hizmeti sunan işletmelerin, kıyılarda genel kullanıma -özellikle- yaya trafiğine açılan yolları işgal etmeleri yanında, bulabildikleri her yerde hijyen açısından sakıncalı yöntemlerle sundukları hizmetlerin, toplum sağlığını tehdit etmesi sorunun bir başka can alıcı yönünü oluşturuyor.

Marmaris’te CHP’li Belediyenin desteği ile bir doğa cinayetine neden olan “muhafazakâr devre mülk” inşaatı; kısa bir süre önce ÇED Raporuna gerek duyulduğunun, yargı kararıyla tescili ile ilginç bir aşamaya geldi. 

Üstelik girişimci GYO’nun çoğunluk hisselerinin yurtdışında satıldığına ilişkin haberler; önümüzdeki seçimlerde iktidara gelmeyi bekleyen CHP açısından, ders alınacak nitelikte. İş dünyasında kimlerle saf tutulacağın, ya da tutulamayacağını gösteriyor.

Muğla örneği; Ankara’nın dayatmacı ve muhalefeti sindirmeye yönelik taktikleriyle uğranılan kayıpların, eşsiz tarihsel ve doğal zenginliklerin nasıl yok edildiğinin en somut örneği.

Bu güzel kentten hareketle, ülkenin yerinden yönetilmesinin, özellikle yeni konut inşaatlarında karar yetkisinin yerelleştirilmesinin önemi ortaya çıkıyor. 

Gelişi güzel yapılaşmanın -pandeminin de etkisiyle- gündeme getirdiği yeni bir türüne Muğla’da da rastlanıyor.

İngilizce isimleri kullanmayı kimimiz modernlik, kimimiz de turistik(!) bulduğumuzdan olmalı -tinny house- adı verilen bir model neredeyse ulaşılabilen her yerde karşınıza çıkıyor. Özellikle temelsiz yapılara kolaylıkla izin alınabildiği için bir tür yürüyen gecekondu olan bu -tinny house- yapıların yakın gelecekte ciddi çevre sorunları yaratması kaçınılmaz.

Çoğunluğun arzusuna dönüşen yeni bir iktidar özleminin, muhalefet partilerinin heyecanlarını arttırdığı bir gerçek. Muğla’da bu isteğin doruğa çıktığı rahatlıkla söylenebilir.

Ülke genelinde olduğu gibi Muğla özelinde de yaşam tarzına müdahale amaçlı yasaklamalara karşı her geçen gün yoğunlaşarak, siyasal tepkiye dönüşen seçmen davranışları çok iyi izlenmeli. 

Olası bir iktidar değişikliğinin hemen ertesinde, 20 yıldır biriken, yolsuzluk ve yağmacı anlayışın hızla tasfiyesi beklentisi çok yüksek. Her alanda gerçekleştirilecek onarımın, kısa sürede nasıl yapılacağı konusunda güven verilmesi, yeni bir paradigmanın seçmenle paylaşılarak hayata geçirilmesi her zaman olduğundan daha önemli.

Kuşkusuz yukarıda yazılanlar; Muğla’da Büyükşehir Belediyesi ( BŞB)’nin sorumluluk alanındaki konularda hiçbir şey yapılmadığı anlamına gelmiyor. Örneğin açılan seksen altı davadan otuzunun kazanılması, konusuz kalan 8 dava dışında 23 davanın sürmesi, hukuk yollarının ciddi anlamda denendiğini gösteriyor.

Muğla genelindeki yapılaşmaya baktığımızda görünen o dur ki, bunlar yeterli olmuyor. Sonuç almak için bölgedeki STK’lar daha çok desteklenmeli. CHP yönetimi ise Marmaris’teki muhafazakar devre mülk inşaatını mercek altına alarak, sonucunu kamuoyu ile paylaşmalı.