Toplumsal yaşamın gelişmesiyle, insanlar ile kurum ya da kuruluşlar arasında ifade edilmesi  kolay olmayan bağlar oluşuyor. 

Süreç içinde insan kendisi ile kuruluşlar arasında bir tür aidiyet ilişkisi geliştiriyor. Bu aşamada “kurum” artık onun ailesi, çocuğu ya da evidir. Gelişmesini izlerken mutlu olur. Başarısızlığına üzülür. Sonuçta söz konusu olan maddi çıkar değil, moraldir.

TÜRSAB ’ın 50.Kuruluş yıldönümüne rastlayan, 25.Olağan Genel Kurulu bana yukarıda anlatmaya çalıştığım duyguları anımsattı. Yıllar önce yönetimdeki arkadaşlarımızla birlikte hayatlarımızın önemli bir bölümünü, ailelerimizden esirgediğimiz zamanları meslek kuruluşumuza ayırdığımız aklıma geldi.

Geçtiğimiz hafta 25.Genel Kurul Divan Başkanlığına beni layık gören üyelerin, mesleklerinin geleceğini kurtarma kaygılarının ötesinde, Birliklerine sahip çıkan heyecanlarının, beni uzun yıllar ardından bir kez daha evime getirdiğini hissettim.

25.Genel Kurul TÜRSAB’ın en geniş katılımla gerçekleşen seçimli toplantısı oldu. Tartışmalar Birliğimizin geçmişinde rastlanmadık ölçülerde sertleşerek yapıldı. Gerginliklerde gözlediğimiz davranışların, Seyahat Acenteleri Birliği Genel Kurulunda alışkın olduğumuz düzeyden çok farklı söylemlerle sürmesi sanırım uzun süre belleklerde kalacak.

Tartışmalar ve rekabet artık geride kaldı. 

Yeni seçilen yönetimde yer alan Firuz Bağlıkaya ve arkadaşlarına, eleştiri haklarını saklı tutarak yardımcı ve destek olmak, tutulacak en doğru yoldur. Kuşkusuz iş başına gelen yönetim de üyeler tarafından övülecekler ya da eleştirileceklerdir.

Son Genel Kurulda geçmişte görülmedik bir başka davranış ise kendisi de bir seyahat acentesi sahibi olan, Kültür ve Turizm Bakanının TÜRSAB Genel Kuruluna gelmeyişi oldu. Salonda taşkınlık yapan dar bir gruba destek vermek yerine, meslektaşlarının yanında yer alması çok yararlı olurdu.

Bugün mazbataların alarak göreve başlayan yeni yönetime başarılar diliyorum. 

Kazanan seyahat acenteliği mesleği olsun.