Joseph Campell, “Kahramanın Sonsuz Yolculuğu” adlı iddialı diyebileceğim ve titizlikle hazırlamış olduğu kitabında, insanların kendilerini ispatlamak için çok meşakkatli ve bazen de uzun bir yolculuğa çıktıklarını ele almış…

Tarihte ve günümüzde de halen ilkel toplumlarda (kime göre ve neye göre?) özellikle erkeklerin yetişkinliğe geçmek için bir dizi sınavdan geçmeleri gerektiğini öğreniyoruz. 2018 yılı yapımı Alpha filmi aslında günümüzden 20.000 yıl öncesini de ele alsa, bir kahramanın yolculuğunu konu etmiş ve bir erkeğin (bireyin) çocukluktan yetişkinliğe geçişini işlemiş. Yani filmde, hayatta kalabilme yeteneğini beceriye çevirme süreci ve olayları konu edilmiş. Aslında farkına varmasak da hâlâmitlerin ve masalların etkisinde, günümüzde “gerçek” dediğimiz hayal dünyasında yaşadığımızı da düşünmüyor değilim… 

20.000 yıl sonrasına geldiğimizde ise artık gençlerin kendilerini ispatlayacak bir kahramanlık yolculuğu yapmadıklarını söylemek pek de yanlış olmaz… Kahramanlar yerine sanki yetişkin çocuklar dünyasında yaşıyor gibiyiz… Çünkü kendimizi geliştirme imkânı sunan seyahatler yerine bizi tembelleştiren tatil paketlerini tercih ediyor ve tatillerimizde bizim yerimize düşünülmesini, planlar yapılmasını, bizimle 7/24 ilgilenilmesini bekliyoruz… Oysa “insanı geliştiren temelde iki şey vardır; okumak ve seyahat etmek” diye bir söz okumuştum ve aklıma nedense Grand Tour geldi… 

İtiraf etmek gerekirse, turizmciler tüm bunlardan istisna gibi geldi. Hem mektepliler hem de alaylılar turizm sektörüne girerken mekteplileri (hem kız hem de erkek kahramanlarımızı) akademisyen olarak hazırlamaya çalışıyoruz. Kariyer günlerinde davet edilen sektör kahramanları, onlara sektördeki kendi kahramanlık yolculuklarını anlatıyorlar… Bu gibi etkinliklerde aslında hayallerin (öğrenciler) ve gerçeklerin (sektör temsilcileri) bir araya geldiğini de söyleyebiliriz. 

Diğer taraftan geleceğin turizm kahramanlarını beş sene ya da on sene sonraki yolculuklar için hazırlamamız gerektiğini biliyoruz… Bir de bu yolculuğun robotların ve bilgisayarların yapamayacağı bir yolculuk olmasını öneriyoruz ve buna özen gösteriyoruz şimdilerde… Çünkü diğer türlü kahramanlarımız gün gelir yola dahi çıkamayabilirler… 

Alaylılar ise belki de biraz daha hazırlıksız çıkıyorlar bu yolculuğa… Mektepliler teorik (mitleri ve masalları) olarak öğrendiklerini destinasyonda çalışırken deneyimliyor; farklı kültürleri, farklı dilleri, farklı sembolleri öğreniyor ve sonuçta özgüvenleri artmış, hayattaki hedefleri daha da netleşmiş olarak okullarına ya da evlerine bir kahraman olarak dönüyorlar… Turizm sektöründe çalışma esnasında hem dünyayı hem de kendini tanıyorlar belki de… Giderek Türkiye dışına da açılmak, kahramanlarımıza heyecan vermenin yanında onlara bir çağrı gibi geliyor.

Siz, kendinizi bir kahraman olarak düşünseydiniz ve hayatınız bir kitap olsaydı; adı ne olurdu? 

Hemen cevap vermenize gerek yok… Önce bir yolculuğa çıkınız ama bu defa dış dünyaya değil iç dünyanıza, çünkü doğadaki bütün gelişmeler içeriden dışarıya doğru gerçekleşir… Ve bütün kahramanlar önce kendisini tanıyarak dış dünyaya yaptığı yolculukta zorlukların üstesinden gelerek hayatta kalır ve kendini yetiştirir! 

Yolunuz açık olsun!